Μόλις το είδα...

...θυμήθηκα τους Ίκτερους.
Άγνωστο πώς λειτουργούν οι συνειρμοί. Σχεδόν παρανοϊκό.
Ελπίζω ο αγαπητός Mike να μην έχει αντίρρηση για την ποστοκλοπή.
Απολαύστε το.

Προσευχή μικρού παιδιού

Όταν ήσουνα Χριστούλη
σαν και με παιδί μικρό
σου ’δινε λεφτά ο μπαμπάς σου
για να πάρεις παγωτό;

Σου αγόραζε η μαμά σου
κάθε τόσο καραμέλες;
Σε αφήνανε όταν παίζεις
σαν κι εμέ να κάνεις τρέλες;

Από κει ψηλά που είσαι
«ναι» σ’ ακούω να μου λες
γιατί αφού θεούλης ήσουν
δε γινότανε να κλαις.

Μα εμένα -δες Χριστέ μου-
Τα ματάκια μου όλο κλαίνε
γιατί σ’ ό,τι τους ζητήσω
«ναι» ποτέ τους δε μου λένε.

Αχ! Χριστούλη, μίλησέ τους!
«Τα παιδάκια»,να τους πεις,
«άλλες έχουν προτιμήσεις
απ’ αυτές που ’χετε σεις.

Μη λοιπόν τα τυραννάτε:
όταν κάτι σας ζητούν
κάνετέ το -έτσι αθώα
δεν λυπάστε να πονούν»;

Κι από τότε οι γονείς μας
σαν και σε να σκέφτονται
ίδια κι η ζωή μας να κυλάει
με γλυκά και με παιχνίδια.

---Γιώργης Χολιαστός

Το ποίημα ήρθε ως κόμεντ εδώ: www.diamonds958fm.net/2007/09/blog-post.html.
Πήρα την απόφαση να το αναδημοσιεύσω. Ως ξέχωρο ποστ αυτήν τη φορά.
Για την αντιγραφή,
ΓΣ