Φλομπέρ: «Τίποτα δεν είναι πιο ταπεινωτικό από το να βλέπεις τους ανόητους να πετυχαίνουν».

(Την παρακάτω Ικτεραμάρα την εμπνεύστηκα ένα – ακόμη- άγρυπνο βράδυ, παρακολουθώντας σε επανάληψη μια πρωινή εκπομπή, γεμάτη κάθε είδους μαϊντανισμούς. Θα μπορούσε, ίσως, να γίνει τραγούδι -απαγγελία- των ίκτερων, καθώς οι ίδιοι, έχοντας ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ την ανάγκη της δημοσιότητας και διαλύοντας το γκρουπ, πριν αυτό καν φτιαχτεί, είναι υπεράνω κάθε παρόμοιας κατάστασης που περιγράφεται παρακάτω.
Κοινώς, θα δροσίζουν με το σάλιο τους τους άλλους κακιτέχνες.)

Καημένες TV περσόνες.

Πόσο ν΄ αντέξει κανείς να είναι διαρκώς online?

Πόσα χαμόγελα να σκάσει,

Πόσες κοτσάνες να πετάξει

Πόσες συνεντεύξεις να δώσει για τον καινούριο του δίσκο;

Πόσες πλαστικές να κάνει

Πόσα φρύδια ν΄αποτριχώσει

Πόσο βυζί να αποκαλύψει

Για να κερδίσει λίγη από την προσοχή σας;

Τι τραγικό να είσαι πυροτέχνημα

Να σκας και να πετάγεσαι σε χιλιάδες κομματάκια, για να προκαλέσεις μια στιγμιαία έξαρση στους άλλους

Και τελικά να χάνεσαι στο υπερπέραν.

Πού είσαι, Γιώργο , απ το Βig Brother;

Γιατί χάθηκες;

Μου έλειψες άραγε;

Νιώθω ότι μια κοινή μοίρα με συνδέει μαζί σου:

Η ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.

Χωρίς αυτήν, όμως, δε θα επιβιώναμε.

Πάω για αποτρίχωση.