EΚΑΝΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΡΥΟ εκείνο το βράδυ στους δρόμους του Πεκίνου. Το χιόνι έπεφτε πυκνό και βαρύ, σκεπάζοντας τα πάντα και κάνοντας την πόλη να μοιάζει με άσπρη τούρτα.
Τα δυο κίτρινα καλικαντζαράκια, που ξεχώριζαν σ΄αυτό το λευκό τοπίο σαν το λεμόνι μες στο γάλα, είχαν βγει βόλτα παίρνοντας παραμάζωμα τα μπαράκια και τα κλαμπ. Εδώ και καιρό, είχαν αγαναχτήσει -πραγματικά- με όλα όσα έβλεπαν γύρω τους.
Φτάνοντας έξω από το «Σουαν Σι χεν» (Κίτρινος πυρετός στα σουηδικά), ο Να Σο κόλλησε τη μούρη του στην τζαμαρία. Μέσα, ένα νέο κινέζικο πανκ-και-καλά συγκρότημα έκανε πρόβες. - Αυτό θέλω να γίνω! είπε με λαχτάρα.
Ο Για Νι, αφού έμεινε ένα λεπτό αμίλητος, σαν να κρατούσε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του lounge, είπε:
- Τι θες, ρε Να Σο; Να γίνεις άλλη μία από τα ίδια; Να κάνεις μια μπάντα σαν όλες τις άλλες; Αυτό σχεδιάζαμε και προβάραμε τόσον καιρό; Αφού είπαμε, εμείς έχουμε σχέδιο, πρόγραμμα, στόχο! Δεν πάμε έτσι, σαν αυτούς τους αξιοθρήνητους στα τυφλά! Εμείς είμαστε ΜΠΡΟΣΤΑ αγόρι μου! ΑΙΩΝΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ!
Ο Να Σο κούνησε το κεφάλι με επιδοκιμασία, σε σημείο που κόντεψε να του πέσει το πράσινο σκουφάκι.
- Καλά λες, ρε Για Νι! Με συγχωρείς. Είναι που ώρες ώρες δεν μπορώ να περιμένω άλλο αυτή τη μέρα που θα γίνουμε άνθρωποι και θα δείξουμε σε όλους τι πάει να πει «Ίκτεροι»! Με πιάνει αυτή η γαμημένη η ανυπομονησία! Πότε επιτέλους θα εξανθρωπιστούμε, για να κάνουμε το ντεμπούτο μας στο κακιτεχνικό στερέωμα!
- Μη βιάζεσαι, φίλε μου, απάντησε ο Για Νι με ένα περίεργο χαμόγελο σιγουριάς στα χείλη. Έβριθιγκ ιζ αντερ κοντρόλ φορ αςς. Έχω κάνει τις συμφωνίες μου, είπε και κοίταξε προς τον ουρανό. Βγάλε τώρα ένα σπίρτο κι άναψέ το για να ζεσταθεί λιγουλάκι το κοκαλάκι μας.
Ο Να Σο έβγαλε από την τσέπη του πράσινου παντελονιού του το κουτάκι με τα σπίρτα. Καθισμένοι εκεί, στη γωνιά του μπαρ, τα άναψαν όλα, ένα - ένα, ώσπου τους πήρε ο ύπνος.
Τα δυο κίτρινα καλικαντζαράκια, που ξεχώριζαν σ΄αυτό το λευκό τοπίο σαν το λεμόνι μες στο γάλα, είχαν βγει βόλτα παίρνοντας παραμάζωμα τα μπαράκια και τα κλαμπ. Εδώ και καιρό, είχαν αγαναχτήσει -πραγματικά- με όλα όσα έβλεπαν γύρω τους.
Φτάνοντας έξω από το «Σουαν Σι χεν» (Κίτρινος πυρετός στα σουηδικά), ο Να Σο κόλλησε τη μούρη του στην τζαμαρία. Μέσα, ένα νέο κινέζικο πανκ-και-καλά συγκρότημα έκανε πρόβες. - Αυτό θέλω να γίνω! είπε με λαχτάρα.
Ο Για Νι, αφού έμεινε ένα λεπτό αμίλητος, σαν να κρατούσε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του lounge, είπε:
- Τι θες, ρε Να Σο; Να γίνεις άλλη μία από τα ίδια; Να κάνεις μια μπάντα σαν όλες τις άλλες; Αυτό σχεδιάζαμε και προβάραμε τόσον καιρό; Αφού είπαμε, εμείς έχουμε σχέδιο, πρόγραμμα, στόχο! Δεν πάμε έτσι, σαν αυτούς τους αξιοθρήνητους στα τυφλά! Εμείς είμαστε ΜΠΡΟΣΤΑ αγόρι μου! ΑΙΩΝΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ!
Ο Να Σο κούνησε το κεφάλι με επιδοκιμασία, σε σημείο που κόντεψε να του πέσει το πράσινο σκουφάκι.
- Καλά λες, ρε Για Νι! Με συγχωρείς. Είναι που ώρες ώρες δεν μπορώ να περιμένω άλλο αυτή τη μέρα που θα γίνουμε άνθρωποι και θα δείξουμε σε όλους τι πάει να πει «Ίκτεροι»! Με πιάνει αυτή η γαμημένη η ανυπομονησία! Πότε επιτέλους θα εξανθρωπιστούμε, για να κάνουμε το ντεμπούτο μας στο κακιτεχνικό στερέωμα!
- Μη βιάζεσαι, φίλε μου, απάντησε ο Για Νι με ένα περίεργο χαμόγελο σιγουριάς στα χείλη. Έβριθιγκ ιζ αντερ κοντρόλ φορ αςς. Έχω κάνει τις συμφωνίες μου, είπε και κοίταξε προς τον ουρανό. Βγάλε τώρα ένα σπίρτο κι άναψέ το για να ζεσταθεί λιγουλάκι το κοκαλάκι μας.
Ο Να Σο έβγαλε από την τσέπη του πράσινου παντελονιού του το κουτάκι με τα σπίρτα. Καθισμένοι εκεί, στη γωνιά του μπαρ, τα άναψαν όλα, ένα - ένα, ώσπου τους πήρε ο ύπνος.
Και τι ονειρεύτηκαν;
Την πρώτη τους χριστουγεννιάτικη ικτερική παράσταση, (ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ!) μπροστά σε ένα πλήθος από αφιονισμένους ικτεροφάν, έτοιμους να τους κατασπαράξουν.