Σε ανύποπτο χρόνο, και χωρίς προτεραία διαφήμιση, οι Ίκτεροι επανενώθηκαν. Το διαλυμένο από χρόνια ντουέτο, το πτυσσόμενο ντουέτο, που μετασχηματίζεται από ντούο σε τρίο, κουαρτέτο, ανάλογα με τις προσθήκες φίλων και πλησίων, έπαψε να είναι διαλυμένο, για λίγα λεπτά τής ώρας. Ούτε και οι ίδιοι οι Ίκτεροι πιστέψαμε ότι ξανασχηματιστήκαμε, και θα το ξεχνούσαμε αμέσως, αν δεν βρισκόταν η άγνωστη ιντερνετική Δύναμις να ποστάρει πειστήριο. Να πειστάρει ποστήριο. Παρά την ούτε μία μας πρόβα, ο Να Σο και ο Για Νυ δεν καταλάβαμε Χριστό, και εκτελέσαμε αλάνθαστα το Ενός Λεπτού Σιγή Για Τα Θύματα Της (Θεσσαλονικιώτης) Λάουντζ. Στη, δε, Αφιλότιμη, καταθέσαμε την ψυχή μας (με το νέο αυξημένο επιτόκιο, εννοείται). Πού να σας τα λέμε. Και πού να τα ακούτε. Εδώ πΧιο πάνω. Στο ίδιο αυτό πωστ.
Η ζωή (μου) είναι σκατά χωρίς κρέμες για το ξύριζμα. Κρέμες για το ξύριζμα με πινέλο. Πολλές. Όσο πΧιο πολλές μπορούν να ικανοποιούν την πλεονεξία, τη μονομανία και την αρωματοδΓιαστροφή μου. Ποτέ δεν έχω αρκετές κρέμες, για να νιώσω πλήρης ως άνθρωπος. Τις κοιτάω παραταγμένες και στοιβαγμένες. Άλλες σε μπολάκια, άλλες σε σκληρή μορφή μορφή σαπουνιού. Άλλες σε σωληνάρΓιο. Μία κρέμα σε σωληνάρΓιο δεν είχα καταφέρει να βρω στην Ελλάδα, κι αυτό με πλημμύριζε δυστυχία. Ήταν ένα κρυφό αγκάθι στo γίγνεσθαί μου. Δεν το μολογούσα, αλλά μού ροκάνιζε το είναι. Τις προάλλες, σκέφτηκα ότι, αφού η λεγάμενη κρέμα ξυρίζματος είναι προελεύσεως γερμανικής, θα είχε νόημα να ενεργοποιοήσω τον φίλο, που μου γνώρισε ο συνΊκτερος Νa Chaud. Τον Κώστα Χατζηζαμάνη. Ώρες μετά την παραγγελιά, που του έκαμα με email, ο Κώστας αγόρασε την κρέμα (ευχαριστώου!), και μου έστειλε και το σχετικό πειστήρΓιο. Τη φωτό που κρεμάω εδώ. Είναι πολύτιμο να έχεις φίλους, τελικά. Αν μη τι άλλο, σου αγοράζουν τις κρέμες που σου λείπουν. Σου γεμίζουν τα κενά τής ψυχής.
Γιάννης Ίκτερος
updater20noe08: ήρθαν. γαμούν. μοσχοβολούν. that is what creams are for. for shaving. not for eating.
ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ 28η Οκτωβρίου 2040.Ο Νάσος Ίκτερος-Αβδαρμάνης-Τερτουλιάνο γιορτάζει τα γενέθλιά του. Προχωρεί και προσχωρεί στη λεγόμενη τρίτη ηλικία. Να μας ζήσει ο συνΊκτερος, αλλά -συγνώμη- δεν είναι αυτό(ς) το θέμα μας. Το θέμα τού παρόντος ποστ, εννογώ. Ένα γκριζομπλέ κουστούμι (εδώ δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι εννογώ, πΧοιο χρώμα περιγράφω, αλλά χρειάζεται να είμαστε, πού και πού, αφηρημένοι και αόριστοι, μπας και ψαρώσει κανας αναγώστης)... ένα γκριζομπλέ κουστούμι κρούει τον κώδωνα στην πρωθυπουργική έπαυλη στη Ραφήνα τού Καστριού. Τον κώδωνα της αυλόθυρας και τον κώδωνα του κινδύνου (καύλα που είναι να μιλάς δισυπόστατα, σαν να γαμάς μία κώλο, μία μουνί!). Θα ήθελα να το συνεχίσω στο πορνίσΧιο, μα το θέμα μας δεν άπτεται του κώλου. Μήτε του μουνιού. Το θέμα έχει ως εξής: Το γκριζομπλέ κουστούμι είναι, τελικά (τώρα μπορώ να το δΓιακρίνω καλύτερα, πριν είχε ομίχλη) γκριζομπλέ ταγιέρ. Το γκριζομπλέ ταγιέρ είναι η Σύλβια Γκρατσιάνι. Τι στον πούτσο της θέλει η Ιταλιάνα πρεζβευτίνα (κατ’ άλλους: «πρεζβυτέρα») στη βίλα τού Έλληνα πρωθυπουργού, Αντρέα-Κωνσταντίνου Καραμανδρέου; Το γκριζομπλέ ταγιέρ (Αρμάνι; Βαλεντίνο;) έχει ήδη περάσει στα ενδότερα τηζ βίλας. Τάκα-τάκα τα τακουνάκια στην άσφαλτο. Όλα αυτά είναι γεμίζματα, δηλαδήςςς περιγραφές άσχετες με το ζουμί τής υπόθεσης και του ποστ. Παρόλα αυτά, έχω κι άλλα πολλά γεμίζματα στο μυαλό μου. Παρόλα αυτά, δεν τα γράφω, και γιατί βαρΓιέμαι, και γιατί θα κουραστώ (χωρίς να πληρωθώ), και γιατί δεν εξυπηρετούν τον ρου τού μύθου. Τετ α τετ η Σύλβια με τον Έλληνα πρωθυπουργό στο σαλόνι. Μετά τα τυπικά, χαμόγελα, τραταρίζματα (κι ενώ το μάτι-γαρίδα τού Έλληνος ζουμάρει στο εκρηχτικό σταυροπόδι τής Σύλβιας, να ανακαλύψει αν πρόκειται περί καλσόν ή μακριάς μεταξωτής κάλτσας), η Σύλβια του εγχειρίζει ένα μικρό ραβασακίδιον, προχειρογραμμένο σαν μπακαλόχαρτο, βρόμικο και λαδωμένο, συνταγμένο από το ίδΓιο το αφεντικό της, τον Ιταλιάνο πρωθυπουργίσκο, που η Ιστορία (η επιστήμη, όχι η παρούσα ιστοριούλα) αδΓιαφορεί για δαύτονε, that is why απαξιούμε και να τον ονοματίσουμε με το όνομά του εδωπέρα-ου. Το καλαμάρι έγραφε και το χαρτί μιλούσε: «Άξιε κάθε τιμής Έλληνα συνάδελφέ μου, τι γίνεται, ρε μαλάκα; Πώς παν τα παιδΓιά; Ερωτικά πώς τα βολεύεις, ρε γύφτο; Την χώνεις πουθενά; Ή σου έχει σταφιδΓιάσει και δεν; Κοίτα να δεις, θα μπω στο ψητό, κι ας είμαι vegan, όπως καλά ξες, από τότε που είχες έρθει Ρώμη, και σε φίλεψα μόνο μαρουλάκι, δήθεν βιολογικό: Εγώ, μεγάλε, τον πόλεμο τον σιχαίνομαι. Αίμα και βία είναι όξω από το πεδίο των ενδΓιαφερόντων μου. Αλλά, από την άλλη, τι καταλάβαμε τόσους αιώνες που ζάμε χώρΓια, Ιταλία και Ελλάδα; Για να πω και τον εθνικιζμό μου, πιστεύω ότι η Ελλάδα χρειάζεται να παραδειγματιστεί από το ιταλικό θαύμα. Δες το έτσι: οι Ιταλιάνοι είμεθα Έλληνες, αλλά-με-περισσότερη-φαντασία-και-εργατικότητα. Πρωθυπουργάρα μου, εγώ την Ελλάδα την αγαπώ. Έχει πρεστίζ. Έχει όνομα στην πΧιάτσα, πώζ να το κάνουμε; Ό,τι αγαπώ θέλω και να το έχω. Σε καλώ φιλειρηνικά, λοιπόν, να μου παραχωρήσεις, με λίζινγκ για τα επόμενα πεντακόσα χρονάκια, το αντικείμενο του πόθου μου. Οραματίζομαι μια Συνομοσπονδία, μια Αμφυκτηωνία (σόρι, είναι δύσκολη για τα ελληνικά μου λέξη), Ιταλίας και Ελλάδας. Που θα γαμήσει στη δΓιεθνή αγορά, δικέ μου. Τουριστικά θες; ΒΓιομηχανικά θες; Στο design θες; Στις τσόντες θες; (αυτό μην το δΓιαβάσεις μπροστά στη Σύλβια, θα θιγεί, ήταν παλιά πορνοστάρισσα). Φυσικά, το Τραστ των Χωρών μας (μην είσαι μαλάκας, ρε, μπορεί να προσαρτήσουμε και τη Φύρομ μετά) θα λέγεται Ιταλία. Αυτό είναι αδΓιαπραγμάτευτο. Για το όνομα θα τα χαλάσουμε, ρε μπήχτη τώρα; Τι λες; Θα συνενωθείς δΓια της πειθούς; Ή θα με αναγκάσεις να χρησιμοποιήσω δόλια μέσα (πουτάνες, γαργαλητό, υπνωτιζμό, εκβιαζμό --τα ξέρω εγώ όλα τα αίσχη που κάνεις, έχω και φωτογραφίες σου από πονηρές στιγμές, χα χα χα...). Λέγε, ρε, και έχουμε κι άλλες δουλειές: Ναι ή όχι;»Και ο (εικονιζόμενος) Έλληνας πρωθυπουργός στη γεμάτη αγωνία Σύλβια: «Χρόνια τώρα, η Ελλάς και εγώ προσωπικώς, περιμέναμε μια τέτΧοια δελεαστική επεχτατικόητα ειζβάροζ μας. Είπατε τω πρωθυπουργώου ότι είμαι συγκινημένος μέχρι τα νύχια της ψυχήζ μου. There is only one answer. And that answer is YES!»
...θυμήθηκα τους Ίκτερους. Άγνωστο πώς λειτουργούν οι συνειρμοί. Σχεδόν παρανοϊκό. Ελπίζω ο αγαπητός Mike να μην έχει αντίρρηση για την ποστοκλοπή. Απολαύστε το.
Όταν ήσουνα Χριστούλη σαν και με παιδί μικρό σου ’δινε λεφτά ο μπαμπάς σου για να πάρεις παγωτό;
Σου αγόραζε η μαμά σου κάθε τόσο καραμέλες; Σε αφήνανε όταν παίζεις σαν κι εμέ να κάνεις τρέλες;
Από κει ψηλά που είσαι «ναι» σ’ ακούω να μου λες γιατί αφού θεούλης ήσουν δε γινότανε να κλαις.
Μα εμένα -δες Χριστέ μου- Τα ματάκια μου όλο κλαίνε γιατί σ’ ό,τι τους ζητήσω «ναι» ποτέ τους δε μου λένε.
Αχ! Χριστούλη, μίλησέ τους! «Τα παιδάκια»,να τους πεις, «άλλες έχουν προτιμήσεις απ’ αυτές που ’χετε σεις.
Μη λοιπόν τα τυραννάτε: όταν κάτι σας ζητούν κάνετέ το -έτσι αθώα δεν λυπάστε να πονούν»;
Κι από τότε οι γονείς μας σαν και σε να σκέφτονται ίδια κι η ζωή μας να κυλάει με γλυκά και με παιχνίδια.
---Γιώργης Χολιαστός Το ποίημα ήρθε ως κόμεντ εδώ: www.diamonds958fm.net/2007/09/blog-post.html. Πήρα την απόφαση να το αναδημοσιεύσω. Ως ξέχωρο ποστ αυτήν τη φορά. Για την αντιγραφή, ΓΣ
Τω παρακάτο πωστ ίνε αφειερομένο στο φύλο μου, τον Ικτερτούλ. Εδό και κερό μού ίχε διλόσι ότι ίθελε να γράψι τιν εαφτο-βιωγραφεία του. Δεν έβρισκε όμος τον χρώνω. Ας πάρι κανα διο μαθίματα- ας πάρι και κανά τρία άμα θέλι- από τιν ΑΠΟΛΥΤΗ εαφτοβιογραφεία τις ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ, τις ΚΩΛΟΣΣΙΕΑΣ (μιας και δουλέβι στο ΚΩΛΟΣΣΕΌ) ΑΝΝΑ-ΓΟΥΛΑΣ. Τιν αννα-διμοσιέβω από το μαησπεησηκώ μπλογκ της http://www.myspace.com/annagoulaofficial προς τερξην όλον μας. Τη ζίλεψα τιν πώρνι. Τομολογώ. ΧΞ
ΑΝΝΑ ΓΟΥΛΑ Τραγουδήστρια-Pop Idol. Το χειμόνα ζει στη Δροσιά. Το καλοκέρι Βουλιαγμένη. Ξεκήνισε από τα ψιλικά και σήμερα είναι στα ψηλλά. Αιγαλιότισσα βέρα. Μαζί με Καιτούλα και Ζαμπέτα. Βγάζη μεγάλους καλλυτέχνες το Αιγάλεο. Μεγάλοσα στις εργατικές πολλοικατικίες. Δίσκολα τα χρόνια. Άκουγα πολύ ραδγιόφονο. Αγαπημένη μου φονή ο Μαστοράκης. Δεν με έννιαζαν τα τραγούδγια, μόνο η φονή του εκφονυτή. Τότε εφχαριστχιόμασταν με τα λίγα. Οικογαινιακή επιχήριση είχαμε τα ψιλικά. Πηγέναμε στα "Πιπίνια" και στη "Μακιγιάζ". Εκεί πήγενε όλη η νεωλέα. Ξεφαντόναμε με τα ελληνικά μας τα τραγούδγια τα ωρέα πάνω στα τραπέζγια. Αγαπώ το Αιγάλεο αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου λείπη κιόλας. Τώρα έχω δύο σπίτχια. Το χυμόνα γουστάρω τη Δροσιά για τη δροσούλα της. Άνιξη κατεβένω προς τα νότια. Μου αρέση η θάλασα. Με ιρεμεί. Την Αννούλα σήμερα θα τη βρήτε μόνο: Χυμόνα Κεφαλάρι καφεδάκι κλπ. Ανιξούλα παραλία και καλοκέρι ξεφάντομα στη Μύκονο. Απλή ζωή. Δούλεβα στα περίπτερα. Λίγα τα λεφτά και τα όνυρα μου στα περιοδικά. Ciao, Espresso και λιπά. Τη βάρδια τη μεσιμεριανή που βάραγε το λιοποίρι καθόμουνα και έβλεπα τηβί. Πολύ κους-κους, πολύ μπλα-μπλα, πολύ γενικά. Μου αρέσουν οι σελέμπριτιζ γιατί είναι καθός πρέπη αθρόποι, σπουδαγμένοι, αξιόλογοι και προσφέρουν έργο στη χώρα μας. Γι' αυτό τους δύχνει και η τηλεώραση. Όνυρο ζωής ήτανε να δω και τον εαφτό μου στην τηβί. Τραγουδούσα στο σχολίο σε όλες τις εθνικές μας επαιτήους. Μου άρεσαν πολλοί τα τραγούδγια για τους τσολιάδες της 28ης Οκτομβρίου, για το Αλβανικό Έπος του 1821. Την άλη τη γιορτή δε τη θημάμε πολλοί καλά γιατί δε μου άρεσε και τόσο. Βαίβεα και τραγούδαγα καλά. Το ήξερα απανέκαθεν. Όλα τ' αγώρια με χοιροκροτούσανε και μου λέγανε πόσο μου πάνε τα γιορταστικά ρούχα. Μόνο η καθιγήτρια μουσικής δε με χώνεβε και μου έλεγε να δουλέψω τη φονή μου αν θέλω να σινεχήσω να τραγουδάω. Εγώ ξέρω ότι με ζήλεβε. Μια μέρα που έκανε πάρα πολλοί ζέστη στο περίπτερο και όλοι οι κοσμικοί και οι σελέμπριτιζ ήχαν πάει στη Μύκονο οίπα στον εαφτό μου: «Άννα, ως εδώ! Όλοι στο Σι Σάτεν, στο Καπρί και στο Γκιουζέλ και συ στη Κουντουριώτου με τον κυρ Τάσο που κάθε μέρα Εποχή και Άσσος φίλτρο. Θα πάω και εγώ να τραγουδίσω. Καλλοίτερες είναι οι άλλες από εμένα; Έχω βυζιά, έχω και κώλο, μου φτάνουν να κάνω καριέρα σόλο. Έκτοτε έκανα ότι ήτανε δινατό για να κάνω καργιέρα και δεν το έχω μετανοιώσει καθώλου. Εξάλου τα πάντα θέλουν και τις θησίες τους. Ήμουνα πάρα πολλοί τιχερή μέχρι τώρα γιατί βρέθηκαν πάρα πολύ καλλοί κύριοι και με βοήθησαν. Με το αζημίοτο φυσικά. Έκανα και λίγο επαρχεία στην αρχή. Μην φανταστείς πολλοί. Όσο οι γιατροί και οι δασκάλοι. Εκεί βρήκα έναν εφκατάστατο μεγαλοκτηματία, ο οπείος είδε σε μένα τα ταλέντα μου και τα προσόντα μου. Τον έτζασα ώμος στα γρήγορα. Ερωτέφτηκα σε φόδρα τον κολητό του, ο οπείος ήταν Αθηναίος, είχε πιο πολά χρήματα και ήξερε και τους media. Και να σου πω και κάτι. Κουράστεικα με τους βλάχους. Γήρισα και ανάσενα στην Αθήνα μου. Ξεκίνισα τότε στο Κωλοσέο. Εκεί ήρθε και η μεγάλη καταξίοση. Στην αρχή με ήχανε στις μαισαίες. Αλλά το αφεντικό είχε μάτι. Τα βλεφαριάσαμε και μπείκα πρώτο όνομα στη μαρκίζα. Πρώτα Άννα Γούλα και μετά το Κωλοσέο. Κάθε βράδυ μπίμπα το μαγαζί. Έκανα ζημιά σου λέω. Επιτάφειο με κάνανε από το γαρύφαλλο. Το βράδι είναι δίσκολα. Αλλά η δουλιά πρέπει να βγή και βρίσκεις και τους τρόπους. Οι πελάτες περιμένουν από μένα να τα κάνω κώλαση. Θέλουνε ντελίριο. Γι' αυτό όλοι γουστάρουν την Αννούλα. Δεν χαλάει χατίρι σε κανέναν. Έχω πολούς θαβμαστές και φαν κλάπ. Πρωσοπική σχέση, ώμος, με ελάχιστους. Με κουράζη η πολλοικοσμία. Πέρασε η εποχή που έκανα παρέα με τον καθένανε. Αφτά που κάνω είναι πολύ ψαγμένα και προσφαίρω πολυτιστικό έργο οπότε χριάζομε λίγο χρόνο για να σκέφτομε. Να τα βρίσκω με την πάρτυ μου. Δεν σταματάω ποτέ να ψάχνω τη φάση μου. Χαίρομε που με αναγνορίζουν στο δρόμο. Με χαιρετάναι, μου λένε «γεια σου Αννούλα μας», μου δείνουν ακόμα και σινβουλές. Είναι πολλοί ωρέο σιναίσθιμα όλοι να σε θαβμάζουν. Αφτή η καταξίοση με γεμύζει. Βρήκα το νόημα της ζωής πέρα από την πίστη μου το Θεό και στην πατρείδα. Αδιαπραγμάτεφτες αξίες μιας Ελληνίδας. Ιμνώ τα ιδανικά μου με κάθε ανάσα που πέρνω, με κάθε μου τραγούδι. Πηγένω και στην εκλησσία. Κάθε Λαμπρή, κάθε Πάσχα και όποτε είμαι ντάουν, μωρέ. Η έμπνεφση μου για τα τραγούδγια μου; Η ίδια η ζωή. Οι έρωτες, οι σχέσεις, τα πάθη, η νίχτα και οι ανισηχίες μου για την πατρείδα και την πορία αφτού του τόπου. Με ανισηχεί το τελεφτέο γι' αυτό μπίκα και στη πολιτική. Προλαβένω και τα δύο, άμα έχεις όρεξη όλα γίνοντε. Η Σοσιαλιστική Εθνικιστική Οργάνωση (Σ.Ε.Ο.) είναι δικό μου δημιούργυμα και φόρος τιμής σε περασμένες εποχές. Θα ήθελα πολλοί να κάνω οικογαίνια. Πιστέβω στο θεσμό του γάμου. Σιγκηνούμε όταν βλέπω εφτυχισμένες οικογαίνιες, γονείς με καροτσάκια, στα σίρια στην τηβί. Διστηχώς αφτόν τον κερό είμαι φούλ-τάη. Δεν προλαβένω. Με τον έρωτα είναι διαφορετικά ώμος. Πάντα βρίσκω ένα κενό για να μου μπει. Εξάλου είναι και τηφλός. Έχω δεν είχα αναστολές ποτέ, ούτε κολλήματα και μαλακίες. Στη ζωή μου έχω κουραστή πολλοί και σαν σινβουλή έχω να πω την εξείς. Για να πας μπροστά θα κάνεις πάντα ότι σου λέει το κεφάλι σου. Ότι αντίθετο ακούς θα το γράφης εκεί που δεν πιάνει μελάνη. Ώμος, να προσέχης! Να είσαι ανυχτός και άμα χριαστεί ρίξε λίγο νερό στο κρασί σου. Έτσι πίνεις και πιο πολλοί. Ώπος λέω και στο άσμα μου «Καβάλα»: «Στης ζωής την ανιφόρα/ κίτα πάνω και πρωχώρα/ και αν εμπόδια σιναντύσεις/ καβαλώντας θα τα λύσεις.»
(Την παρακάτω Ικτεραμάρα την εμπνεύστηκα ένα – ακόμη- άγρυπνο βράδυ, παρακολουθώντας σε επανάληψη μια πρωινή εκπομπή, γεμάτη κάθε είδους μαϊντανισμούς. Θα μπορούσε, ίσως, να γίνει τραγούδι -απαγγελία- των ίκτερων, καθώς οι ίδιοι, έχοντας ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ την ανάγκη της δημοσιότητας και διαλύοντας το γκρουπ, πριν αυτό καν φτιαχτεί, είναι υπεράνω κάθε παρόμοιας κατάστασης που περιγράφεται παρακάτω. Κοινώς, θα δροσίζουν με το σάλιο τους τους άλλους κακιτέχνες.)
Καημένες TV περσόνες.
Πόσο ν΄ αντέξει κανείς να είναι διαρκώς online?
Πόσα χαμόγελα να σκάσει,
Πόσες κοτσάνες να πετάξει
Πόσες συνεντεύξεις να δώσει για τον καινούριο του δίσκο;
Πόσες πλαστικές να κάνει
Πόσα φρύδια ν΄αποτριχώσει
Πόσο βυζί να αποκαλύψει
Για να κερδίσει λίγη από την προσοχή σας;
Τι τραγικό να είσαι πυροτέχνημα
Να σκας και να πετάγεσαι σε χιλιάδες κομματάκια, για να προκαλέσεις μια στιγμιαία έξαρση στους άλλους
Η λέξη "ΘυΛυΚω" θα έπρεπε να γράφεται με δύο ύψιλον (...και ω, όπως σωστά συμπλήρωσε ο Να Σο).
Οι λόγοι είναι προφανείς και πολλοί. Μέσα στο θυλυκό κλείνεται όλη η αρμονία της καμπύλης. Σ΄αυτήν την κοιλότητα γεννιέται, μεγαλώνει και αποκτά νόημα η ζωή.
Tο άχαρο και υπερφίαλο ήτα και το άφυλο όμικρον χαντακώνουν οπτικά την πιο ελκυστική γραπτή παράσταση του γυναικείου φύλου, δήθεν για να την ορθογραφήσουν.
Εισηγούμαι, λοιπόν, από ΄δω και στο εξής όλα τα τραγούδια των ύκτερων να εμπεριέχουν τη συγκεκριμένη λέξη σωστάγραμμένη με υ και ω. Για να μπουν επιτέλους όλα τα πράματα στη θέση τους.
Θα ’θελα να είναι συνεχώς Σάββατο. Ένα από αυτά τα καυτά, καλοκαιρινά Σάββατα. Έλα, μωρέ, δεγαμείς… ας είναι και χινοπωρινό Σάββατο. Να έχει έξω μια συννεφΧιά, κι εγώ τιζ γρίλιες κατεβαζμένες στο δωμάτΧιό μου. Να μη βρέχει. Αλλά σύννεφα να έχει. Άντε, καλά. Ας ψιχαλίσει. Αλλά για λίγο, ε; Σ’ αυτό το συνεχές Σάββατο θα ζω. Δεν θα σηκώνομαι από το κρεβάτι, παρά μόνο για να πάω στο μπάνιο. Δίπλα στο κρεβάτι μου, θα έχω πίτσες μισοφαγωμένες. Αλλά όχι με ζαμπόνια. Να μου λείπουν τα ζαμπόν. Πίτσα Ρόμα, που έχω συνηθίσει και τη γεύση της.
Σ’ ένα τέτΧοιο συνεχές Σάββατο θέλω να ζω. Δεμπανάναι εις το διηκενές Σάββατο; Ακόμα καλύτερα. Ας είναι και στο επέκεινα. Κι ακόμα παραπέρα. Σάββατο να ’ναι, μωρέ, κι ας είναι ό,τι να ’ναι. Όχι. Γράψε λάθος. Όχι ό,τι να ’ναι Σαββάτο. Θέλω το Μέγκα να παίζει μια από αυτές τιζ ταινίες που βάζει το απομεσήμερο του Σαββάτου. Όπως-και-δήποτε. Με μαύρους. Που θα χασκογελάνε με λευκά σαν όνειρο δόντΓια. Πού τα βρίσκουν τόσο γερά δόντΓια οι θεόμαυροι; Ω, δεν έχει σημασία. Δεν έχουν σημασία τα δόντΓια των μαύρων, που παίζουν στιζ μεσημερΓιανές ταινίες τού Μέγκα. Θέλω -απαιτώ- αυτή η σαββατΧιάτικη ταινία να έχει και γυναικάκια, πολλά γυναικάκια, χαμογελαστά και πρόθυμα, ηρωικά και γενναία, δΓιαθέσιμα, που να μην χαλάνε χατίρι σε κανένα σερνικό. Γκόμενες από γυαλί, με έιτις περμανάντ. Έιτις κουπ. Σαν τη φωτόου. Που τους πληγώνουν τα αμόρε τους. Και κλαίνε γοερά· όχι πάντως με άσπρο δάκρυ. Με δάκρυ στο χρώμα τήζ μάσκαρας. Της έιτις μάσκαρας. Να έχουν και πιτσάδες οι ταινίες. Που παραδίδουν τις πίτσες σε επαύλεις χολιγουντΓιανές, με πισίνες και όλα τα σέα. Όχι «και τα μέα». Αυτό με χαλάει. Μου φτάνουν τα σέα. Και τα μέα είναι πλεοναζμός. Είναι πλεονεξία. Είναι μωροφιλοδοξία. ΤέτΧοιες ταινία, (κσες τώρα, μωρέ) σαββατΧιανές, να απολαμβάνω κλινήρης, γεμάτες γκροτέσκα αστεία, και να χαχανίζω μόνοζ μου, μες στη σαββατΧιάκη ραστωνιά. Απερίγραπτη φάση. Μονγκολοειδής κατάσταση.
TΡΕΧΩ ΤΙΣ ΠΡΟΑΛΛΕΣ βραδάκι στον δρόμο (για απόλαυση, όχι για δουλειές), και έχω στ’ ακουστικά 1055. Τα ίδΓια και τα ίδΓια. Να τα μάθουμε ειζ βάθος, δΓια της επαναλήπσεως, ε; Και, καθώς υπομένω για μυρΓιοστή φορά το ‘Roxanne’, από τους Police, ανακαλύπτω την ηλιθΧιότητα, που κρύβει μέσα του το άζμα, και ανάβει μες στην γκλάβα μου ο γλόμπος τής ιδέας: «Πρέπει να γυρίσω βιντεοκλίπι τη ‘Ροκσάνη’!». Και παίρνω να σκέφτομαι, ενόσω τρέχω, το κόνσεπτ τού βιντεοκλιπΧιού. Κι επειδή γέρνω όταν τρέχω, παραθέτω τις φαντασίεζ μου σε πλάγια γράμματα: Η Ροκσάνη, μια καραπουτανάρα, όχι μεγάλη σε ηλικία, βία-βία 33 χρονών, γλυκιά και όμορφη, συμπαθής αλλά αναμαλλιαζμένη, τριγυρνάνει παραπατώντας σε ένα πλακόστρωτο. Παραδείγματος χάριν, σε ένα στενοσόκακο στη Φλωρεντία. Ή στα Λαδάδικα, δεν έχουμε μεγάλο μπάτζετ για Φλωρεντίες, ας είμαστε ρεαλιστές. Αποκαμωμένη από την αισχρή, αλλά τόσο κοινωνικά πολύτιμη εργασία της (σήμερα, «χτύπησε» ’περωρίες, πενήντα σερνικά ξεπέταξε η δικιά μας), καταρρακωμένη ψυχικά, ράκος και σωματικά. Ράκη και τα ρούχα της. (Ξε)σκιζμένα διχτυωτά stockings. Μαύρα stockings. Μαύρη μίνι φούστα. Μαύρες γόβες. Ζουμ στιζ γόβες. Τι δΓιάλο; Της έσπασε το ένα τακούνι, γαμώ τα πλακόστρωτά μας, γαμώ. Καταργήστε τα πλακόστρωτα, γαμώ την…ε… πουτάνα μου, εντάξει. Γαμώ την καραπουτανάρα μου! Μία γόβα με τακούνι, μία με σπαζμένο τακούνι, σαν σπαζμένο καράβι πάει. Μόνη. Ημίφως. Κόκκινα φωτάκΧια, στα γειτονικά μπουρδέλα. Σκατά στα μούτρα τής κοινωνίας, που επιτρέπει να υπάρχουν ταλαίπωρες Ροκσάνες! Μαύρη και η φτηνή ντεκολτέ μπλούζα της. Μυρίζει σπέρμα (φιλμάρουμε οντόραμα, σας το ’πα;). Χύσι και φτηνό άρωμα μποχάει η Ρόκσι. Ράκσι. Ένας μαλάκας, πρόωρος, τον πίπωνε και την έχυσε στην μπλούζα ο χάνος. Δεν πειράζει που είμαι αναλυτικός, α; Ας πολυλογώ κι εγώ μια φορά στη ζωή μου.
Πάνω εκεί, βρίσκει τον εραστή και νταβά της. Εγώ τον παίζω αυτόν, εξ ου και η φωτό. Ο εραστής και νταβατζής (εγώ) μία ωθεί την κρπτνρ στην πορνεία, και την άλλη, απυβδυζμένος, μπουχτιζμένος, την παρακινεί να ξεκόψει. Της τραγουδά (ακούγεται από τα ηχεία ο ζάβλακας ο Στινγκ): “Raxanne, you don’t have to put on the red liiiight…”. O Sting είναι φάλτσος, αλλά δεν επηρεάζει αυτό την ιστορία μας, μην κάνουμε άνευ σημασίass παρενθέσεις. Της κλαίγεται (της κλαίγομαι, είμαι δίπλα της, και κλαψουρίζω με τη φωνή τού φάλτσου): “you don’t have to year that dress (καλά αόμμματος είναι; φούστα-μπλούζα είναι!) tonight, walk the streets for money…”. Eκειπάνω, η δικιά μας αρχίζει και δΓιαμαρτύρεται (Χα ξου, σε προζβάλλει να κάνεις τη Ράκσι;). Την πΧιάνει το παράπονο. Και, με δάκρυα στα μάτΧια, and a bleeding mascara, αρχίζει και χειρονομεί, κουτσαίνοντας λόγω σπαζμένης γόβας (βγαίνει συννεφάκι με τίτλους στην οθόνη): “I’m pissed off, Johnny. I’m fed the fuck up! I can’t stand it no more. Just a little while ago, some stupid fucked my littlie asshole so hard, that I’m farting all the time. Actually/In fact (multiple choise script?), I can’t stop farting!” Και ακούγονται κλανιές από τα ηχεία. Κλανιές και κλάματα μαζί. Δυστυχώς (για τον θεατή τού βιντεοκλίπ), γυρίζουμε οdorama. Aς πρόσεχε ο θεατής. Εγώ (ο νταβάς) συγκινούμαι. Αλλά μετράω και τα λεφτά, που μου δίνει. Business is business. Business first… Kαλά, δεν θα αναρτήσω και όλο το σενάριο τώρα (γιατί δεν το έχω γράψει όλο). Ο Νάσος, όταν του ψιθύρισα το κόνσεπτ, προσέθεσε τις δικές του, pretty crazy, πινελιές. Αν δεν βαρΓιέται, ας τις προσθέσει και στο ποστ. Αν μη τι άλλο, για να καταδείξει και το παραγωγικόου brainstorming, που επικρατεί στους Ίκτερους. Ο Άγγελος άκουγε σΧιωπηλός στο πίσω κάθιζμα τού αμαξΧιού να περιγράφω το κόνσεπτ στον Να Σο. Θα συμμετάσχει; Θέλεις να είσαι ο απαιτητικός πελάτης, Αγγ;
ΧΑΜΟΣ ΚΑΙ ΤΣΙΚΙ ΤΣΙΚΙ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ ΤΑΡΑΤΑΤΖΟΥΜ ΤΑΡΑΤΖΟΥΜΠΑ
ΚΕΦΙ ΤΟΝΓΚΑ ΜΠΙΤΙ ΜΠΑΜΠΑ ΜΠΟΥΜΠΑ ΜΠΟΥΜΠΑ ΧΟΡΟΣ ΚΑΙ ΜΠΙΡΙ ΜΠΙΡΙ ΜΠΙΡΙ ΤΟΥΓΚΑ ΤΟΥΓΚΑ EΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΣΙΚΙ ΤΣΙΚΙ ΤΣΙΚΙ ΝΤΑΓΚ ΝΤΑΓΚ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΝΤΟΥΠΑ ΝΤΟΥΠΑ ΝΤΟΥΠΑ ΜΠΛΑΝΓΚ ΜΠΛΑΝΓΚ
(ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ: ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΠΟΣΤ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΜΟΥΣΙΚΗ. ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΗΜΕΝΗ. ΤΟ ΑΡΜΑ ΤΩΝ ΙΚΤΕΡOFANS,ΒΕΒΑΙΑ, ΠΑΡΗΛΑΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΩΤΟ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΧΟΥΣ ΤΗΣ ΑΦΙΛΟΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΙ . ΣΤΑ ΓΡΕΒΕΝΑ ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ;...ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟ!)
Βίντεο ντοκουμέντο! Ιστορικό βίντεο! Συλλεκτικό βίντεο! Βίντεο που θα σοκάρει! Βίντεο που θα συγκινήσει! Βίντεο που γράφει ιστορία! Mέγαρο (Μαξίμου), το βίντεο είναι στο δρόμο! αναζητείται μόνο ο κομιστής
Ο ΓΙΑ ΝΙ ΙΚΤΕΡΟΣ ΕΚΤΕΛΕΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΗΝ ΑΦΙΛΟΤΙΜΗ μαζί: ο βοζί
Ο προφήτης μίλησε. Μοιράστηκε τη σοφία του μαζί μας ένα βράδυ. Κοινωνοί του αχράντου μυστηρίου οι Ίκτεροι αυτοπροσώπως αλλά και πλήθος ικτεροφάνς. Τα κείμενα των δέκα ΧΑΜΕΝΩΝ εντολών βρίσκονται πια καλά προστατευμένα από τα χιόνια των δελτίων ειδήσεων στην ειδική προθήκη, μαζί με όλα τα υπόλοιπα ικτερικά κείμενα που σημάδεψαν την ταπεινή ζωή μας. Τι περιείχαν; ...σσσ.............ΣΩΠΑΣΤΕ...! ...πλησιάστε με ευλάβεια την οθόνη και ΙΔΟΥ! ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
1η Κάθαρση, έκσταση, διάχυση, εκτίναξη, περιδίνηση, διάθλαση. Το εδώ γίνεται παντού και πάντα, όλα ενοποιούνται.
2η Εδώ απλά και μόνο μιλάει ένας ρυθμός ελαφρύς, γλυκός και το ίδιο το γιαπωνέζικο σώμα μας.
5η Ζωή, αυτό που μου 'δειχνες εσύ, αυτό που μου 'παιρναν αυτοί. Και όταν αρχίζεις, ήδη έχεις φθαρεί.
6η Το αυτί της νύχτας μού μίλησε. Κοιμήθηκα στο στόμα της. Το μάτι μου με κοίταζε πολλή ώρα και βαθιά.
7η Είσαι η θάλασσα και είμαι η ακτή. Περπατώ, μα δεν ξέρω πού πάω.
8η Θα τους τραβήξουμε να τους βγάλουμε μέσα από τα γραφεία τους, και να τους πούμε: αρκετά, ρε μαλάκες, με τη κονόμα και τις μαλακίες σας, μας γαμήσατε.
9η Φρόντισε οι στίχοι σου να σπονδυλωθούν με τις αρθρώσεις των σκληρών των συγκεκριμένων λέξεων. Πάσχισε να είναι προεκτάσεις της πραγματικότητας.
10η Οι απελπισμένοι άνθρωποι ζουν σκλαβωμένοι στο χώρο, όπως οι φιγούρες στις τοιχογραφίες. Χωρίς ν΄ανασαίνουν. Χωρίς να μιλάνε. Χωρίς να ζουν.
ΚΙΤΡΙΝΙΖΜΕΝΟΙ από την πολυκαιρία. Και σε λίγο, και από την ικτεροσύνη.
Σκαλίζω παλιά (εικοσαετίας και βάλε) χαρτούρα, για να βρω στίχουζ μου, για το νέο α(πο)τύχημα των Ίκτερων. Τουζ βρίσκω. Τους έχω κιόλας στείλει στον Να Σο, για έγκριση, γαμώ τη συνοδικότητα και το πνεύμα συνεργασίαζ μας. Πέφτω πάνω και σε ένα ξεχαζμένο από θεούς, δαίμονες και ανθρώπους (ακόμη κι από μένα τον ίδΓιο) ποιηματάρΓιο. Όταν το έγραψα, δεν υπήρχαν μπλογκ. Τώρα που υπάρχουν, η μοίρα τού γράφει να γίνει ποστ. Που δημοσΧιεύεται μισό-μισό. Εδώ και στο www.diamonds958fm.net.
Έχετε την εντύπωση, ικτερομπλογκαναγνώστες, ότι τελευταία οι Ίκτεροι έχουν αδρανήσει λιγάκι, ε; Ότι δεν παράγουν νέα τραγούδια και κοιμούνται όρθιοι… ΛΑΘΟΣ. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!
ΝΕΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΦΡΕΣΚΑ, ΚΑΛΟΔΟΥΛΕΜΕΝΑ, ΠΡΟΒΑΡΙΣΜΕΝΑ, ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ ΚΙ ΕΤΟΙΜΑ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟΛΙΑΝΕΜΠΟΡΙΟ. Βρίσκονται μέσα σ΄ ένα DVD , το οποίο μέχρι πρότινος κρατούσε ο Ίκτερος Να Σο, μέχρι να δουν ποιο label θα τους δώσει τα πιο πολλά λεφτά για να το κυκλοφορήσει. Έλα, όμως, που ο Να Σο είναι ΑΧΟΡΤΑΓΟΣ! Δεν του έφταναν η ΦΗΜΗ και η ΔΟΞΑ που απέκτησε με τους Ίκτερους, ήθελε και ΧΡΗΜΑ. ΠΟΛΥ ΧΡΗΜΑ. 5,5 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ.Τόσα ήταν τα λεφτά που του έδωσε με τραπεζική επιταγή, χέρι με χέρι ο Σαλβαδόρ, για να αποκτήσει το παράνομο DVD με τις ηχογραφήσεις των νέων τραγουδιών των Ίκτερων με την ικτεροφάν Καϊλα. (Φυσικά, μέσα στο ίδιο σιντί υπήρχαν, όπως φαντάζεστε, και σεξουαλικού περιεχομένου χάρες που έκανε η Καίλα στο Για Νι, για να την προωθήσει μέσω του συγκροτήματος.) Πολλά γκρουπ και εγχώρια αλλά και του εξωτερικού προσέγγισαν κατά καιρούς το να Σο για να τους τα δώσει (…ενδεικτικά αναφέρω Eyetofuk, VOODOO GLOW SKULLS, Personality Crisis, Green Goblins και αμέτρητα άλλα…πού να σας λέω τώρα…) αλλά ο Στέλιος τού έδωσε τα περισσότερα λεφτά. ...Ήταν κι αυτά τα επιπλέον, τα σεξουαλικά, που ανέβασαν στα ύψη την αξία του dvdκαι το έκαναν περιζήτητο.
Η συναλλαγή έγινε αμέσως μετά τη συναυλία των μωρών το Σάββατο βράδυ και ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΙ – φαίνεται ότι δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ στημένοι, εξάλλου - οι δύο συνεργοί αντάλλαξαν τα ένο-χαχα!ρτάκια μπροστά στα μάτια μου! ΑΧ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ! ΕΧΟΥΝ ΚΑΨΕΙ ΣΠΙΤΙΑ. ΕΧΟΥΝ ΚΑΨΕΙ ΔΑΣΗ. ΕΧΟΥΝ ΚΑΨΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΕΧΟΥΝ ΚΑΨΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ. ΤΩΡΑ ΚΑΙΝΕ ΚΑΙ ΙΚΤΕΡΟΥΣ.
Σόρι, κιόλας, για τη δυσωδία της αρχής του μάη ποστ, αλλά βρήκα ότι αυτή ήταν η μοναδική φράση που αποτύπωνε ακριβώς αυτό που ήθελα να εκφράσω. ΕΙΠΑΜΕ Ή ΔΕΝ ΕΙΠΑΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΤΙ ΟΙ ΙΚΤΕΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΦΗΜΗΣ, διασυμπαντικής εμβέλειας, συγκρότημα που το έχουν ως πρότυπο όλα τα υπόλοιπα της ελληνικής cock σκηνής; ΕΙΠΑΜΕ Ή ΔΕΝ ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΤΟ 2008 ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΙΚΤΕΡΕΠΟΧΗΣ; ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΑΠΙΣΤΟΙ ΘΩΜΑΔΕΣ; ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Καιρός, λοιπόν να τους βουλώσουμε το στόμα. Πώς; Με αδιάψευστα τεκμήρια (τα οποία υπάρχουν στα αρχεία της ικτεταιρείας μας, μέσα σε ειδική γυάλινη προθήκη, για να τα δει και τα πιάσει και να φτιαχτεί...εεε...χμ...από κοντά όποιος θελήσει). Και εξηγούμαι: Σάββατο 5-1-2008, ΙΚΤΕΡΟΦΑΝΣ, πανταχού παρόντες και τα πάντα παρακολουθούντες, βρέθηκαν στη συναυλία των Personality Crisisκαι Green Goblins στη Λάρισα. Μετά το πέρας της συναυλίας, έπιασαν συζήτηση με τα μέλη των παραπάνω συγκροτημάτων (με τον τραγουδιστή των Γκόμπλινς συγκεκριμένα και τον Κάρρι των Περσονάλιτι). ΜΟΛΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΦΕΡΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΚΤΕΡΟΦΑΝΣ, όχι μόνο θέλησαν να γράψουν αφιέρωση στη πλεηλίστα τους για τους Να Σο και Για Νι, αλλά εξέφρασαν και την επιθυμία να παίξουν σαπόρτ στους Ίκτερους στο μέλλον. ΙΔΟΥ ΤΑ ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ. ΦΩΤΟ 1 ΚΑΙ2 : Ο ΚΑΡΙ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ. ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΓΡΑΨΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΚΤΕΡΟΥΣ. ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ "IKTEROI WE WANT YOU TO OUR BED NOW! HAVE FUN!" (Να Σο, ετοιμάσου για κρεβάτι) και βάζει και τη μονογραφή του WK.
ΦΩΤΟ 3 ΚΑΙ 4: Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ GOBLINS ΤΟ ΔΗΛΩΝΕΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ: "KANOYME KAI SUPPORT ΣΤΟΥΣ ΙΚΤΕΡΟΥΣ. GREEN GOBLINS" (...αναρωτιέμαι πότε θα παίζουν οι Ικτεροι μετά από τόσα συγκροτήματα που θα τους κάνουν σαπορτ...χμ...καλή ιδέα...μια συναυλία Ίκτερων μόνο με τα SUPPORT των ίκτερων...καλό, ε;)
ΧΙΛΙΑΔΕΣ, ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ, ΑΠΕΙΡΟΙ ΙΚΤΕΡΟΦΑΝΣ ΤΑ ΕΣΠΑΣΑΝ -ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ- ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΙΚΤΕΡΟΓΚΡΟΥΠ ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ, ΚΙΤΡΙΝΗ ΓΕΦΥΡΑ ΤΩΝ ΣΕΡΒΙΩΝ, ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ. Η ΓΕΦΥΡΑ ΚΟΝΤΕΨΕ ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙ: ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΙ ΑΓΟΡΙΑ, ΑΦΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΑΝ ΚΑΙ ΧΟΡΕΨΑΝ ΜΕ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΓΚΡΟΥΠ, ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΣΕ ΓΑΛΑΞΙΑΚΗ ΠΡΩΤΗ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΔΕΟΚΛΙΠ ΤΟΥ ΣΥΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ, ΟΠΟΥ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΟΥ, ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΝ ΦΩΝΕΣ "ΝΑ ΣΟ, ΝΑ ΣΟ! ΓΙΑ ΝΙ, ΓΙΑ ΝΙ!" ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΛΙΠΟΘΥΜΙΕΣ. H IKTEROFAN KAILA(τσεκάρετε το σχόλιο που της άφησαν οι ικτεροφάν στη σελίδα της) ΗΡΘΕ ΜΕ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙ ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΙΚΤΕΡΟΥΣ. ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΙΚΤΕΡΟΦΑΝΣ ΓΔΥΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΒΟΥΤΗΞΑΝ ΣΤΑ ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΑΛΙΑΚΜΟΝΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΤΟΥΝ -αν μύτη άλλο-ΤΟ ΝΕΟ ΙΚΤΕΡΙΚΟ ΕΤΟΣ. ( ΤΩΡΑ, ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΓΙΝΕ ΜΕΣ ΣΤΑ ΝΕΡΑ ΚΙ ΑΓΙΑΣΤΗΚΑΝ, ΟΥΔΕΙΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΜΕ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ) ΟΠΩΣ ΔΗΛΩΣΕ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ ΙΚΤΕΡΟΠΑΔΩΝ, ΦΡΙΡΑΗΔΕΡ: "Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΕΡΑ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΜΑΚΡΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΙΚΤΕΡΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ 23η ΚΟΛΩΝΑ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΕΡΒΙΩΝ. ΠΡΟΣΟΧΗ: Η ΙΚΤΕΡΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΙΣ 23:59 ΑΚΡΙΒΩΣ, ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ! ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ, ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΙ! ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΩΛΟΣΣΙΑΙΟΙ".
Και ο (εικονιζόμενος) Έλληνας πρωθυπουργός στη γεμάτη αγωνία Σύλβια:
Kαλά, δεν θα αναρτήσω και όλο το σενάριο τώρα (γιατί δεν το έχω γράψει όλο). Ο Νάσος, όταν του ψιθύρισα το κόνσεπτ, προσέθεσε τις δικές του, pretty crazy, πινελιές. Αν δεν βαρΓιέται, ας τις προσθέσει και στο ποστ. Αν μη τι άλλο, για να καταδείξει και το παραγωγικόου brainstorming, που επικρατεί στους Ίκτερους. Ο Άγγελος άκουγε σΧιωπηλός στο πίσω κάθιζμα τού αμαξΧιού να περιγράφω το κόνσεπτ στον Να Σο. Θα συμμετάσχει; Θέλεις να είσαι ο απαιτητικός πελάτης, Αγγ; 
